Yavaş yavaş tükeniyor zamanım, yok oluyorum. Kayıp gidiyorum avuçlarımın arasından sessiz sedasız. Ben hep geceyi sevmiştim zaten, korkutmuyor artık yok olmalar. Çok yorgundum zaten, anlamsız bir yaşamın içinde çok anlam yükledim her şeye. şimdi gidiyorum sessizce... Gece'nin her güne dönümünde, belki bir sonrakini göremem diye izliyorum son kezmiş gibi. Sığındığım bütün limanlarda ki gemilerin zincirlerini de çözdüm artık hepsi özgürce istedikleri dalgalara teslim...
~oya erzurumlu~
Kayıt Tarihi : 31.10.2022 10:54:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!