sıcak kar yağıyor yüreğime
kaç gündür, belli değil
ilmek ilmek çözülüyor iliklerim
ve yüzüstü kapanıyorum hayata
eriyor muyum
donuyor muyum
anlamıyor, bilmiyorum
hissettiğim şey
yavaş yavaş bitiyorum
kış/bahar manzarasının
fotoğrafı değildir bu
tükenişin resmidir
ölüyorum
ölüyorum
15.04.2015 – İstanbul
Müjdat BilginKayıt Tarihi : 17.4.2015 00:35:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Gölgeler sarıyor yörüngemi
Oysa gölgeyi yaratan
Işığın ta kendisi
Her bitiş yeniden başlamaksa
Pes ettim artık…
Gücüm yok aynı yolları
Aynı hevesle yürümeye
Delik deşik yüreğimin ekseni
Ne yapsam iyileşmiyor bir türlü
Çıkartmaya çalıştığım çivilerin yerleri
Yeter! ... Tükendim…
Perde kapandı
Oyun bitti...
Gerçekten tükenişin resmiydi şiir. Benim yazdığım ise tükenişin bir başka yüzü. Kutluyorum şiiri ve sizi Müjdat bey. Nicelerine. saygımla....
Şiirin verdiği tüm tükeniş manzarasının yığılıp kaldığı mükemmel betimleme...
Dönüp bakma dilenir, yüz çevirip... Tavana, oradan pencereye... Yeni bir güne, yeniden dirilişe...
İnsanoğlu yaşadığı müddetçe bulur çıkış yolunu...
Çok etkili bir şiir... Kutlarım Müjdat Bey..
Soyut kavramları yaşadığımzı gibi aktarmak ve bizi anlamalarını beklemek...... Boşuna bir çaba..... Herkes yaşadığını bilir......Dozuyla, etkisiyle, sonucuyla.......
Tezatların çok güzel kullanıldığı, sorgulamaların güçlü olduğu şiirinizi ve sizi yürekten kutlarım Müjdat Bey...... Saygılarımla.....
Bulutsuz bir gökyüzü ararız... Çocuk olmak ve oturup anne diye baba diye ağlamak isteriz... Ardından biliriz gülümseme gelecek...
eriyen zamanla tükeniş...
Ayağa kalkmalı üstümüzde ki tozu silkelemeli...
Zor bile olsa..
Hüzünlü bir şiirdi...
Gönülden kutlarım...
Saygılar...
kutluyor saygılar sunuyorum.
..
TÜM YORUMLAR (5)