Gözyaşlarıyla sulanmış yirmi üç bahar var avuçlarımda
Gülmeyi yasaklamış bana tanrılar
Öfke dolu bir yanardağ patlar içerimde
Tarumar olur sırca saraylarım
Kin fışkırır gözlerimden sevgi yerine
Küfürler savururum insanlığıma, lanetlenmiş kaderime ağlarım
Dert, efkâr çevreler yüreğimi örümcek ağı misali…
Kan gövdeyi götürür gönül yaylamda
Yarınlar bizim demeye dilim varmaz
Ölüm denilen sonsuzluk bekler beni arzuların doruğunda
Yaşamın dört mevsimi düşer ellerime
Yirmi üç yaş nedir ki henüz ömrün nevbaharı
Gel gör ki tükenmişliğimi yazıyor mısralarım
Aradığını bulamamışların ezikliği var içerimde
Her günümde dermansız dertlere müptelayım
Bırak tanrım yakamı gayri ben ölmeliyim
Kayıt Tarihi : 12.12.2023 17:59:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!