Düşünsenize
yaralı halde tükenip eriyorsun .
Hiç kimseyle konuşmak istemiyorsun .
Kalbinle kendine yetmek istercesine ...
Her ağladığında gözyaşlarını kendin silercesine .
Perişan bir haldeyim ben ,
senden bir umut beklemiştim .
Yarama kalbini
bastırırsın diye .
Bir ihtimal vermiştim ben sana .
Oysa yaralı halde tükenip gidiyorum .
Kalbinle kendi başına kalırcasına.
Kendi kendini onarırcasına .
Beklemiyorum ama beklemiyorum .
Yarama merhem olacak diye
beklemiyorum .
Çünkü ölmüş bir şeye hiçbir şey iyi gelmez artık ,
gelmez.
YUSUF AHMET BOZ
Kayıt Tarihi : 6.10.2022 15:46:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Tukenme
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!