Tükenen Sonlar Şiiri - Emir Almış

Cennet kapısında yeşeren vahanın
Gençleşen türkülerinde geçer adın
Orda çekilen ıstırabın anlamı vardır
Gözyaşı şiirlerinin bir bir prangası çözülür
Kokusu peygamber çiçeğine namludur
Gelin tülünden perdeler kelimelere kurşun
Hangi mevsimin alın teridir keşkeler
Uzun yolların feveran kuytularında
Sayfalara sığmayan iç çekişlerin soluklanır
O vakit gök sana bulanır.

Üşüyen gençliğin avuçlarında ölmüş adalet
Karga sesiyle dökülen yapraklar
Yağmursuz köyün alacaklısı
Bakarım bulutlara güzel günler yakın
Susarım, kalanı konuştuklarıma kefalet
Örtülen günahın vebalidir yarınım
Nefes aldıkça yaklaşıyorum kaçınılmaz sona
Kaçtıkça esaret günlerim yazılır alnına
Sahipsizim her adımım sana darılır
Kelimelerim anılar şeridine takılır.

Bayram sevinci kaplar sağır duvarları
Güneşe kavuşan gecelerim eceline susamış
Muntazam rüyalarım karabasana esir
Kapanır kapılar ardı ardına
Keşke diyen sıfatımda kapkara aydınlık
Bir sigara, bir ben, bolca pişmanlık
ve sahne karardı.. karardı..