Tükenen Seller Şiiri - Melaike Hüseyin

Bilincimin sessiz çığlığında,
Fotoğrafta güler o gözleri.
Bana bakar yavrum ücra diyarlarda,
Öyle ki, artık hiç kimse incitmesin.

Gırtlak değildi, felç olan,
Bilakis, hakikat tecavüzü.
Kim öğrendiyse irkilmişti..! Yalnız Ay
Saklamadı bizden o yüzünü.

Güneş batmıştı gün ortasında,
İnkâr içinde, bir insaf işkencesiydi.
Adalet, terazisini kırmıştı o anda
Ve sağduyu haykırıyordu kısılmış sesiyle.

Kayıt cihazında hıçkırık yankısı.
Şu inleyen içimdeki öfke miydi, hüzün mü?
Doğru bildiklerim o an kurşuna dizildi,
"Vazgeç.." fısıltısı, çiğnediği hakikatten üstündü.

Neden susmak daha kolay, sordum.
Karşımda gördüğüm, bir tek korku dolu gözlerdi.
Muhteriz akbaba haklarımızı süpürdü.
Kaderimiz, insaf çölünde tükenen sellerdi.

3.07.2019