Tükendik Bittik Şiiri - Faruk Avşar

Nesli tükenmiş son varlık olduğunu bilemedim sevgilim.
soyu kurumuş son baharların asla bir daha kış mevsimine
güzel yüzündeki maviye dönüşen göz bebeklerinin
aynası olmayacağını bilmezdim.

Sen sustuğun umursamaz tavırlarının esiri olmayacağımı bilmezdin.
ne senin gölgenin esiri oldum nede senin hasretinden derhem derhem eridim. nede senin her anın esiri oldum. Şimdiki insanların söylediklerini dinleyince aldırma ey derviş biri gider biri gelir derdi çirkinliklerin sahte perdeye bürünmüş aşağılanmış aşk sözleri bukadar ucuz olduğunu düşünememiştimki.

Şimdi ben söylenenlere inanıp onlardan gelen nutuklaramı kanayım.
yoksa senin katmerlenmiş kalbinin acımasızlığınamı kanayım
sence ben ne yapayım söylermisin. Giderken bir zamanlar bende bıraktığın kokunu dolaştığımız sokaklarda gölgeni alıp gitseydin.

Yada bağrına taş basıp yaşadığımız eski anıların hatırına tüm rahmetinle kalsaydın. hep aşk kazanır derlerdi ama susuzluğumu giderecek kadar yağmadınki sen. susuzluğumu giderecek kadar yağmadınki sen. Ancak kurumuş toprağa dönüşüp arap çölüne dönüşür günümü geceye öldürürsün.

Bu gecenin ölümlü saatlerinde uykuya daldığımızda uyanışı yaşamayacağımızı bilmezsin sen. Öyle bir bittik ki dönüşü olmayacak ölümlü geceyi yaşayacağız. bu gece unutulması mümkün olmayan aşkı yaşamış olsakda ölümlü gecenin bittik kelimelerinde seni şiirlerde anlatacağım.ikimizde bu gece bittik tükendik bittik.!