Tükendi Sözler Şiiri - Mehmet Doğan 5

Çocuk uçurtmaları uçuyor yüreğimde Sevdam takılı kuyruklarına Çekip bırakıyorum Selam veriyor gülümsüyor çocuklara Süzülüyor nazlı, nazlı Turnalara yoldaş Kurusun üzerde gözyaşlarım… Avcılar pusu kurmuş subaşlarına Keklikler ötüyor yalçın kayalıklarda Çok yüksekten geçiyor turna sürüleri Yaralı ceylanlar bekliyor beni… Şimdi dilimde kırık bir türkü Kürdün gelinini söylüyor Avşar çobanlar… Haber bültenlerinde manşet, manşet Yollar kesilmiş yine Dağ başlarında tüten değil sevda dumanı Yakılmış ormanlar köyler obalar Gözaltına alınmış gençler… Salı veriyorum ipin ucunu Dalga, dalga dağılıyor Kuyruğa asılı sevdalarım… İçimdeki çocuk ağlıyor Uçurtmaların ardından Hep eksik bir yanım… Yitip giden bir sevda bulutuyum Anlımdaki çizgiler uçurum Gecelere emanet göz bebeklerim Yıldızlara yoldaş aysız geceler… Kaç mevsim geçti baharsız Güvercinler yuvasını bozdu yalnızlığımda… Şiir yazıyorum artık Uyak yok, kafiyeden bi haber Yarım kalıyor mısralarım Aşklarım yetim Güneşte kurutuyorum hüzünlerimi Dur durak yok Girdabındayım umutsuzluğun Kanıyor gecelerim Kimse yok mu boğuluyorum… Ezberi bozulmuş doğmuyor şafaklar Sağanak, sağanak Yağmur taneleri biriktiriyor gözlerim Boşuna dövüyor mutluluğun kıyılarını Umudunu yitirmiş dalgalarım Çığlık, çığlığa martılar Küskün bir rüzgar esiyor Savruluyor günaha sayılan sevdalarım Tükeniyor mutluluğa dair sözler… 26 / 11 / 2011 – Bandırma – Ayvalık otobüsünde…