Eski bir sigara kağıdına doladım yalnızlığı.
Ayrılığa boyadım tüm duvarlarımı.
Antik bir tiyatroda bıraktım figüranlığı.
Zaten aklımda değildi suretin.
Zaten unutmaya da hasret kalmış gözlerin.
Sessizliğin, en sessiz olduğu yerdeyim.
Keskin bir rüzgar esiyor.
Savrulan yapraklar yine yalnızlığımı anlatıyor.
Sonbahar çok tez geliyor...
Nedense sonbahar her seferinde üzüyor.
Oysa asırlara kafa tutmuştu yüreğim.
Sanırdım ki bitmez şu defterim.
Şimdilerde ise silik yazmaya başladı kalemim.
Her zamankinden daha fazla titriyor ellerim.
Ve sonunda tükendi mürekkebim.
Kayıt Tarihi : 2.2.2015 12:58:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!