Tükendi Şiiri - Erdem Gümüş 2

TÜKENDİ

Öyle bir sevdaya, düştüm ki şair,
Yaza yaza kağıt, kalem tükendi.
Yazıp yazıp yırttım, sevdaya dair,
Kalem isyan etti, dilim tükendi.

Onu sevdiğimden, haberi yoktu,
Geç kalmış ilâna, boynunu büktü,
Velhasıl vebâli, çok ağır yüktü,
Dedi kaldırmaya, belim tükendi.

Sükutum ikrardır, dilim lâl dedi
Nutkum bir çözülse, lebbim bal dedi,
Gönülden gönüle, her yer yol dedi,
Yürüye yürüye, halım tükendi.

Çark-ı felek beni, çıkmaza saldı,
Menzil çatal çatal, varılmaz oldu.
Vuslatı visalim, mahşere kaldı,
Sır'at köprüsünde, yolum tükendi.

Sevdamın bağları, hazana durdu,
Kavruldu çiçeğim, dalımı kırdı.
Bülbülün avazı, ayyuka vardı,
Canana sunacak, gülüm tükendi.

İşte böyle hancı, sevda masalım,
Kıymetlim sus dedi, artık susalım.
Yazgı böyle imiş, kime küselim?
Figani feyatla, solum tükendi.

Kul Figani ( Erdem GÜMÜŞ)
16.06.2017 ÖZBEKİSTAN