Tuğyana İsyan Şiiri - Habibe Merih Atalay

bıktım insan dilimden
elveda demiyorum
ne de bilakis
merhaba

hep sitemim hep beklentiyim
ağzımı açsam
aldığım 'çok şeker' kelimesi
çıtır çıtır ezdiğim
dişlerimin çürümesi

kiminin sesi güzel
kiminin yüzü güzel
kiminin içi güzel kalbi güzel ruhu güzel
kiminin de dışı güzel gözü güzel kaşı güzel

bugün de dünden farklı
keşfettiğimiz hiçbir şey yok
olsa da o farklı şeyi ancak yarın yaşayabilirdik

bugün de farklı bir şey yaşamadığımıza göre
dün de farklı birşey keşfetmedim demek ki
önceki gün de ve önceki gün de ve önceki önceki önceki günlerde de

anamın doğurduğu gün itibariyle hesabedersek
hiç farklı şey keşfetmemişim ki bugün de bunu yazıyorum
yarın da bunu yaşayacağım
yarından sonra da ondan sonrasında da ondan sonrasında da
sonrasında da
sonra da sonra da sonra da
toprak ananın karnına gömülümüme
ölümüme kadarki tüm günceler de böyle devam ede gelecek

kitle yönetiminin aslı kendini yönetmek değil miydi

ah
şu mevsimler yok mu ah
şu mevsimler ah
kafayı takmışım
neden belli sabit ısıya sahip olunamaz ki neden
nedir bu mevsimsel döngünün sırrı
güneşin daireler çizerek dönüp durması
dünyanın daireler çizerek dönüp durması mı
onlar neden dönüp dururlar
hiçbir şey yapamamaları mümkün değil mi

ne yaparsan yap ne yapıyor olursan ol
hep yaptığın her yaptığın mühim
hep yapmadığın her yapmadığın yapamadığın da
ama hiçbir şey yapmamak yapamamak mümkün değil
bahçevan!
not found!
Yeter!
bulunamadı
ıslık çalmayı kimbilir kim ne zaman keşfetti

pek çok şeye inanmak istendi
o kadar çok şeye umut taşıdı ki
hürriyete sınırsızca aşık kadınlar
inşa etmek için sessizce yeni ufuklar arandı durdu
güneşin dünyanın şu kusursuz döngüsünde
kanatlarını açıp dilediğince
dilediği yönlere uçuşabilmek istedikçe
kanatlar icat etmek zorunda olduğunu bilmeliydi
ve yepyeni
yeni yeni kanaatler
oysa
zihin
ey ah
ne kadar aciz
sevgili kızından
değerli öğretmeninden