Tuğbanın Gölgesinde Şiiri - Haluk Şan Di ...

Yumdum,
Kara sevdâlı gözlerimi,
Atalarımın gök kubbeden baktığı,
Ana kalbi toprağa…
Uçmağı gördüm,
En güzel yeri mekân olmuştu,
Budunuma…
Kürşatlar,Bayboralar,
Gündüz Alpler,Yanık Ömerler,
Bağdaş kurmuş otururlar,
Kuş sütlü sofraların başında…

Bak,
Bir yanda Timur’la Yıldırım,
Dost olabilmişler şükür,
Öte dünyada…

İşte İsmail’le Yavuz…
Mezhep dâvası kalmamış,
Soydaşlar karşılaşınca,cennet bağında…

Ve gözlerim yaşararak baktım,
Tuğba ağacın altındaki,
Biri sarışın,diğeri kızıl saçlı,
İki adama…
Mustafa Kemâl’le Şâmil’e,
Önderimle,büyük babama…
Ne mutlu…
Gönülleri gibi,sohbetleri de buluşmuş…
Nifakları yıkıp,
Düşman çatlatırcasına…

02.06.1996