Bu,
Yalnızca solumak,
Ne iyiliğe,
Ne kötülüğe zincirlenmeden…
Duyguları yün gibi eğirip,
Akça pakça bir kalp dokumadan,
Bir kerecik göz yağmuru,
Ilık ılık,
Bağrına boşanmadan…
Yalnızca,
Nefsin tene değmesi…
Ömer Hayyam,
Kazanova felsefesi…
Bu,
Dev,kaba hatlarıyla nefesin,
Üzerinde titreyerek duran,
Nârin,minik kelebek…
Evlâdını doyumsuz zevkle,
Kendinden geçercesine emziren,
Ana…
Helâlin tadına doymayan damak…
Bayrak için ağlayan asker,
Asker için ağlayan bayrak…
Hakka dokunmak…
Bu,
Yaşamak,
Nurla doldurmak cesedi…
Yunusların,Mevlânaların,
Pir Sultan Abdalların izi…
18.08.1996
Haluk Şan DikmenKayıt Tarihi : 12.6.2006 16:30:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Haluk Şan Dikmen](https://www.antoloji.com/i/siir/2006/06/12/aci-121.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!