bir ben varım hayattan arta kalan
birde isyanlarım..günahlarım..korkularım
hiçbir şey yok yanıma kar kalan
yalnızlık ödülüm
yakan sözler hatıram..!
sözler diyorum
Esaret...
kapı duvar...
etrafı ateşe çevrili bir ömür!
Duman altı
gri,havasız bir oda da
sen...
çok farklıydın herkesden
huzur vardı varlığında..
yanımda oluşunda
umudumun odağı..
karanlıkların aydınlanışıydın
Aç yolumu gideyim...
kanıma karıştı artık düşüncelerimin zehri
kalamam artık
bırak gideyim...
hayat...
BOŞLUKTA KAYBOLUYORSUN
Bu karşılık görmeyen aşkı kabulleniyorum artık
ortalarda kalmasın diye
sahipleniyorum
suçladığın bazı duyguları saklıyorum
uzun zaman sonra bugece..
geçmişten kalma keşkelerimi çıkartıp
gömdüğüm kuytulardan
yeni keşkeler ekleyerek eskilerin üstüne
geleceği yargıladım
olmak istediklerim olamadım
BU ŞEHİR
Bu şehir biliyor yalnızlığımı
ve ağlıyor yağmurlarıyla
pencereme vuran şehrin gözyaşları
ve benide ağlatan rüzgarın ağıtları...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!