Tuğba Dyds Şiirleri - Şair Tuğba Dyds

Anılar meyhanesi bu gece de kalabalık,
Bütün masalar dolu ve karanlık.
Bir adım atınca içeri, çıkamazsın,
O büyülü keman sesinden kaçamazsın.

Bir girdâb gibi çeker içine içine,

Her gün bir çalar saat gibi düzenlice,
Hangi düşünceler çalar beyninde,
Bir yaşanmışlık mı var geçmişte?
Ve hala yoklayan seni sessizce.

Hayal dediğimiz o büyülü kervan,

Kalktılar anılar dirilerek geçmiş mezarlığından
Karşı koymak için, içinde olduğum zamana.
Unutulmanın esaretinden kurtulup ayaklanan;
Birer devrimcilerdi hükmetmek için bana.

Almamıştım ciddiye ara sıra uğrayan askerleri,

Sandığın içinden çıkan eski fotoğraflar;
Patlamayla püskürttü mazideki lavları.
Dört bir yanımı çevreleyen eski anılar;
Çeşmimde canlandırdı tüm duyguları.

Birden kapıldım nostalji rüzgârına,

Anlamıştım zaten en başından içinde;
Yaşanılmamış yaşanmışlıklar olduğunu.
Yakın hissetti ruhum ruhuna belki de;
Belli ettim ve buldum sende umduğumu.

İhtimalini bile getirmemiştim aklıma,

Yorgun ruhu taşımaya yetmeyen bedenim,
Ne hissedeceğini bilmeyen yorgun kalbim,
Gerçekleşmeyeceğini bildiğim hayallerim,
Her gece çöker üzerime gölge gibi ezilirim.

Nokta konulmamış hikayeler dolu geçmiş,

Yavaş yavaş enjekte ediliyordu aşk o zamanlar,
Gösterdikçe etkisini bir amaç doğuyordu yaşama.
En sevdiğim evresiydi aşkın belirince ufuklar,
Bir yolculuk arzusuydu, açılmak yeni bir ruha.

Bu sefer ne bir harita vardı ne de bir rehber,

Vakit sokak lambaları ay ile yarışırken,
Cama vuran rüzgar uğultulusu eşliğinde,
Ansızın huzur doğuyor içimi ürperten,
Bir türlü rastlayamadığım nedeninin izine.

Bir ziyaretçi bir lahza okşayan içimi,

Hayır,daha fazla devam edemem yaşama,
Geçmişim bir türlü bırakmazken yakamı.
Biliyorum asla kapanmayacak bu yara,
Demişti şiirinde bir şair,işte o tarifsiz acı.

Bilemiyorum,en fazla kaç yıl daha ilerleyeceğim,

Mazinin kalbimde bıraktığı yarayı;
Yıllarca yük gibi taşımak.
Tekrar yaşanmayacağının imkansızlığı,
Çöktü,her geçen gün zorlaşıyor yaşamak.

Zamanda geçiyor üzülsen ne çare,