Tualindeki Kahkaha Şiiri - Kağan İşçen

sırma gölgesindeydim saçlarının
edanla konuştun yüreğime susuk
ben hiçbir haline yetişememiş kadar
mutsuz
bıraktığın ardına kuzgun
sana değil ardına
sana kıyamam gözlerimle
sakınarak solurum havayı
incitmesin diye bakışlarını nefesim

sana ayrıntılarımı ayırdım
çekinme
al
buyur
elini attığın her yerde bir parçam kıvranır
dışladım kendimi senin haricinde her nesneden
senin dışında gözlerime batan kıymıklar ordusu şu alem
gözümde
günümde
düşkün

bakamam başka bir şeye
yalnızca acılarımla evli olmam gibi
çünkü sakladığım bir utançtı
hayata ihanet etmek
sıcaklığına karışmadığım için tualinin
tualinde sırma kederi kahkahamın
mayıs kırları gibi arzulu
körpe bir divanelikte
uzun bir zamansızlık bu...