Tropikal Yalnızlık Şiiri - Kağan İşçen

ilkgençlik yıllarımın muson yağmuru
hint okyanusu'nda hayallerinde boğulmuş bir balıkçının
özlemesi gibi tufanı
hey bak ben ilk kez yıkılıdım böyle
yaramaz mı yaramaz okyanus kuşları parçaladı düşlerimi
kimbilir hangi balıkçının ağlarına takılır gözlerim şimdi
tropikal dişlerinin renginde kızarır özlemlerim
ufka bakmak yok yosun saçlım
artık bizbizeyiz sadece başıboş okyanus sakinleri
sadece ikimiz
aşkın kör kütük kara korsanları
gongu vuru güneşin çekilir kıyılarımızdan
içim dışım olur her yerim med cezir
rengarenk meyvelere acıkır
susarım hırçın muson rüzgarlarına
ufka bakmak yasak
bizbizeyiz diyorum okyanus kokuşlu
sularda kabaran ay parçaları
gemilere bakıp mütebessim düşler kuran
okyanus berduşları
çektim elimi eteğimi senli onulmazlıklardan
kendi halinde bir japon balıkçısının
ufku kollaması gibi sade artık düşlerim
haydi yüreğim iskele alabanda
deniz fenerlerinde görmeyeceğim artık aydınlığını
sabah sisi korkutmadan kuşları
açılmalıyım sonsuzluğa
pusulasız
seyir deftersiz
dümene geç ey ayrılığım rotam senin aklının estiği
kaptan köşküne otursun yalnızlığım
yelken açsın çok dallı ağaçlar düşleyen çocukluğumun
pak alınlı aydınlığına