Tren Vagonunda Bir Garip Düşünce

İşte bir tren daha kalkıyor
Nice umutların yitip gittiği yere
Denedim ama olmuyor her seferinde diyorum bir daha dene
Bir bütün olarak kalkmak istiyorum
Ama yaşanılan şeyler hep aynı
Sanki her sene geçen ki sene
Beynimin içi bir sinek vızıltısı misali öyle karışık öyle rahatsız edici bir gürültü
Bendeki ben bana karşı her zaman dürüsttü
Ne kadar kandırmaya çalışsam da kendimi düşüncelerim bu yalanların üstünü örttü

Bir vagonda yolcuyum nereye gittiğini bilmeyen
Ama her zaman ne istediğini çok iyi bilen
Düştüysen sende kalk bir aman dilen
Ya da ölümü düşünüp azrailden biraz daha zaman dilen
Bir ben varım kendimi bilen
Zamanım yokken nereye gidebilirim ki ben
Bazen bana bile uzak geliyor her gün aynada gördüğümde bu ten bu beden
Düşünüyorum da bulamıyorum bir türlü bir neden
Nedir beni böyle kahreden
Gecemi gündüzüme zehreden
Kaybolup gitmek istemem tabiki amacıma ermeden

Kimisi sonradan birşeyleri farkeder kimisi fark eder de ömür boyu çok sabreder
Düşündük mü hiç intihar edenlerin ne denli bir şeyleri geride bıraktığını
Kendi canını bu kadar istemediğini