Dalgalar vuruyor kıyıma hoyratça
Rüzgar en acı türküsünü söylüyor
Ay ışığını söndürüyor
Ve oda biliyor
En çokta karanlıktan korktuğumu
Yıldızlar dökülüyor yerlere bir bir
Bir ölüm türküsü var dilimde
Bir ölüm türküsü tüm benliğimde
Boşluğa bir küfür savuruyorum
Biraz açık saçık
Aslında tüm benliğime
Öylece utanıyorum kendimce
Kelimeler dökülüyor dilimden
Hiç bilmediğim bir dilde
Bir şair ölüyor bu şehir de
Sonsuzluğa uzanan dirim
Bütün benliğim kördüğüm de
Bir yol var uzayarak kıvrılıp giden
Biraz çocukluğuma
En çokta karanlığa
Tren istasyonunda
Son vapuru bekliyorum
Gelmeyeceğini bile bile
Kayıt Tarihi : 4.12.2015 09:09:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!