Tren İstasyonu Şiiri - Cafer Algül

İstasyonda vakit sabahtı.
Korkulu, belalı terör yıllarıydı...
İktidarlar tanrı olmuş,
Kan istiyor;
Katarlara gençler yüklenmiş,
Halk kurban veriyor...

Sevdiğini uğurluyordu.
Gelmeyecekti, biliyordu;
Tıpkı dönmeyenler gibi gidiyordu.
Düşündü sonra,
Bu istasyondan başka,
Kaç mezarlık var şehirde?
Kaç yere gömülür insan,
Hiç yere öldürülür de?

Baktı yüzüne,
Sarıldı sevdiğine!
Askerin teni hâlâ sıcaktı.
Bu iyi;
Bir süre daha yaşayacaktı!