Tren (deneme) Şiiri - İsmet Doğanoğlu

Çocukluk zamanımızda lambalı bir radyomuz vardı. Okuldan gelince, annemle beraber oturur onu dinlerdik. Mis gibi tarhana kokusu gelirdi mutfaktan.O zamanlar televizyon falan yoktu.Tek eğlencemiz ve dünyaya açılan penceremiz radyomuzdu.Radyo tiyatroları çıkardı. ‘Keçi ibrahim,meeee, sağdan say,soldan say’gibi sözler hala kulaklarımda.Duygulanarak ve ağlayarak dinlerdik.Sonra türküler çıkardı. ‘Kara tren gelmez ola….’ Evimiz tren yoluna yakın olduğu için trenin düdük sesini duyardım. Ankara’dan aldığı yolcuları Sincan’ a getiren kara trenin sesiydi bu.

Tren çok önemliydi bizim hayatımızda o zamanlar.Kömürle çalışırdı kara tren.Bazen ufak tefek kazalar olurdu.Tren adam kesmiş diye bir kara haber yayılırdı ortalığa.Tren çocukluğumuzun efsanesiydi.Gücün semboluydu o.Şimdi ne trenler çıktı. İki başlı, elektrikli trenler, hızlı trenler vs.

Severim treni,o insanları birbirine kavuşturur.O insanları birbirinden ayırsa da, tekrar kavuşturmak için ayırır.Tren nereye gideceğini, yani hedefini çok iyi bilir. Yolda giderken duracağı yerler bile önceden bellidir. Kafasina göre hareket etmez tren.O intizam ve nizamın esiridir.Nerde ne yapacağı veya ne yapmayacağı bellidir.O yüzden de güven telkin eder etrafındaki insanlara.O gücü sonsuz olana dayanmıştır.Gücünü ondan alır.O sayede aşar zorlukları ve varacağı yere varır.

Oysa, otomobil öylemidir? O tam bir serseridir.Ne nizam tanır nede intizam.Kendi azıcık gücüne güvenir.O yüzden de yolda kalır bazen.Başına buyruktur. Ne yapacağı, nerde durup nerde kalkacağı hiç belli olmaz. Çoğu zaman kazaya sebeb olur,hem kendini öldürür hem de içindeki yolcuları. Güven telkin etmez çevresindeki insanlara.Her yere burnunu sokar,her yere girer çıkar. Tam bir maceraperesttir. Ama onlarsız da yapamayız.Trene ihtiyacımız olduğu kadar otomobillere de ihtiyacımız vardır.

Hiç üç otomobille bir şehirden başka bir şehire gittiğiniz oldu mu? Çok çetin bir iştir. Birbirinizi kaybedersiniz. Kimisi öne geçmek ister, kimisi geride kalır. Arkadaşının arabasına çarpanlar bile olmuştur.Oysa tren öylemidir? Bütün vagonlar lokomotife itaat halindedir.Onun güçlü olduğunu ve baş olduğunu bilirler. En arkadaki vagon en öne geçmek için önündekiyle yarışmaz.Herkes haddini bilir.Bu sırdandırki bir lokomotif bazen yirmiden fazla vagonu çekebilir.Yüzlerce yolcuyu veya yükü varacağı yere sağ salim götürür.

Bu zaman da ne kadar çok ihtiyacımız var tren gibi insanlara... Memleketi tren raylarıyla ve trenlerle örümcek ağı gibi örmeye ne dersiniz?