Tren dağların ardına yol alırken

(bir doğum günü sabahında)
TREN., DAĞLARIN ARDINA DOĞRU YOL ALIRKEN

Kişiye özel yüzyılımın son çeyreğine bir adım kala
ve çoğul'lardan tekil'lere giderek kısalırken istasyonların arası..
Çocukken., pencereden gördüğüm dağların görülemeyen ardını
‘en uzak’ sanırdım…
Oysa trenin ışıkları sönük-yolcusu yok diye durmadan geçtiği.,
yol üstünün ıssız istasyonlarında kimbilir daha ne uzaklar vardı...
Sorulamayan sorular., bilinemeyen cevaplarla dolu nafile zamanlar
ve asla ulaşılamayacak yarınlar gibi...
. ,
Tren., pencereden gördüğüm o uzak dağlara yaklaştıkça anladım…
. . .
Yolculuklar sona ermeden daha nice bahar havalı sabahlarda
kompartmanlarımızın kapısından başlarımızı uzatıp birbirimize
GÜNAYDIN diye seslenebilmek umut ve dileğimle ...
.
Cevat Çeştepe
1 Haziran 2024