Sen
Yine sen gözlerimde
Bir hayal, bir rüya
Bir hülya gibi
Yemyeşil
Tren saati yaklaşıyor
Nemli gözlerimde belirsiz bir ışık
Titreyen parmaklarımda canı acıyan iki karanfil
Tren gelir ve durur
Bir sürü yolcu
Bir insan seli akar gider gözlerimden
Al, dercesine uzatırım karanfilleri
Nereye baktığım belli değil
Ne işittiğim ne duygularım
Mumya gibi kalakalırım
Gözlerim çivilenmiş bir noktaya
Boş…
Yine boş geldi tren
Yine sensin, sonra
Tiz bir ses duyulur
Tren kalkar
Hızlanır kalbimin çarpıntılarında
Ufukta bir noktada eriyip gider
Ben bitkin
Can verir ayaklarında bir çift karanfil
İki yanıma düşer kollarım
Bir adım daha yaklaştım ölüme sanki
Bugün de yoksun, yine boş geldi vagonlar
Kulaklarımda trenin sesi
Birkaç mendil sallanır
Birkaç hıçkırık duyulur
Tren kaybolur
O zaman
Biraz daha artar yalnızlığım
Gömülürüm karanlığın en koyusuna
Gözlerimde yine sen
Kim bilir kaçıncı kez
Küçücük evimin kimsesiz köşesinde
Dirseklerim masada
Başım ellerim arasında
Seni düşünürüm
Yarın yine tren gelecek
İki karanfil ayaklar altında ezilecek...
1970 Gümülcine
Nurten AltınokKayıt Tarihi : 23.1.2011 23:33:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
İki karanfil ayaklar altında ezilecek...) Belli mi olur belki bu kez karanfiller ezilmez. Çok güzel bir hasret ve beleyiş şiiri olmuş. Tebrikler.
Can verir ayaklarında bir çift karanfil
İki yanıma düşer kollarım
Bir adım daha yaklaştım ölüme sanki
Bugün de yoksun, yine boş geldi vagonlar
Kulaklarımda trenin sesi
Birkaç mendil sallanır
Birkaç hıçkırık duyulur
Tren kaybolur
Beğeniyle okudum.. +10 puan
gözleme dayalı,duygusal bir bekleyişin birlikteliğini konu alan iyi işlenmiş,etkili bir şiir çalışması olmuş.yıllar öncesine ait olmasına rağmen halâ tazeliğini korumuş.
beğeniyle okudum..
+10 puan
TÜM YORUMLAR (3)