tren durdu işte bu istasyonda
annemi indirdiler ama beni unuttular
ben bu dünyaya aitmişim
nasıl anlamazlar beni
ben herşeyim olmadan yaşayamamki
anlamadılar kahretsin
anlatamadım onlara derdimi
bir dilekçe yazdım öteki tarafa
tayinimi istedim
''yaşayan ölüleri almıyoruz'' diye cevap geldi
en yüksek mercilere çıkacağım
gerekirse bir darağacına
belki bir kutu uyku ilacına
belki bir tabanca namlusuna
kendimi ait olduğum yere
kabul ettireceğim sonunda..
Kayıt Tarihi : 4.9.2007 12:07:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
yaşayınca şiir kendiliğinden çıkıyor ortaya bence annen seninle birlikte ve sende yaşıyor
kendine iyi bak
TÜM YORUMLAR (1)