Sevda getirirken birilerine, hüzün götürür birilerinden aynı tren
umutsuzluğa bakarsın son vagonun küçülüşüne
öylece kalırsın ananın örekesi istasyonunda, yalnızlığına yaslanmış
gözyaşlarıyla ıslamış gözlerin, bir ömürden bir gün fazla yaşlanmış
yüreğin makaslara atlayıp değiştirmek ister nafile,
sen doğmadan döşenmiş, o raylarda, çok ömürler tükenmiş
kendine mi ağlarsın, ağlanası haline mi bilemezsin
Yollarımız burada ayrılıyor,
Artık birbirimize iki yabancıyız.
Her ne kadar acı olsa, ne kadar güç olsa
Her şeyi evet, her şeyi unutmalıyız.
Her kederin tesellisi bulunur, üzülme.
Devamını Oku
Artık birbirimize iki yabancıyız.
Her ne kadar acı olsa, ne kadar güç olsa
Her şeyi evet, her şeyi unutmalıyız.
Her kederin tesellisi bulunur, üzülme.
