Tren Şiiri - Yusuf Barman

Teselliden kulaç attım gerçeğe,
Tecellinin kıyısına vurdum!
%99' u mutsuz olunca bu yurdun,
Seninle beraber hayallerimde yeni bi ülke kurdum.

O ülke büyüdü kıta oldu,
Sense o kıtaya şah oldun,
İki kişiyle dünyaya meydan okuyan bi ordu,
Gücü yetmez ki aşıklara, en güçlü lordun.

Sensizlik beni harbidende yordu,
Ben sana koşarken, sen benden kaçıyordun!
Kaybolan gölgeni yollara sordum,
O an aşkın kalbimde bir kordu.

Eskilerde ellerimi tutan ellerin, şimdi neden ellerin?
Bir kış ortasında bomboş kaldı ellerim,
Duvarlar yüksekse gereği yok tellerin,
Bir bakmışsın; meyhane köşelerinde ecelim gelmiş ve artık terlerim!

Dönüşü ne zamandır acaba o giden trenlerin?
Aldığı ahhdan sebep patlamış mıdır frenleri?
Neden şairi olunuyo hep gidenlerin,
20 yıllık hayatım şarampole yuvarlanırken frenledim!...