Travma Ustası Şiiri - Ayşe Uçar

hayata yenik düşen mahcubiyetimin
eteklerine zulalanmış serçe ölülerinde bi kırılganlık
bi kırılganlık ki sormayın sıcaktan eriyen buzların
kristal partiküllerini bulandırır
üst üste yamaladığım kederlerin acıların
yanılgısı kadar büyük dağlar

-uy ku da yım

rüyalarda
sersem sepelek boşluklarda sürekli kanat çırpıyorum
annem nehirleri koşturmaktan geliyor saçları ağarmış

-yal nı zım

kırların eğri boynundan yükselen güneşin şakacı ferahlığı
aydınlığı su serpiyor içime sabaha yaşama

kalbim delik dikiş tutmuyor artık
ağrılar sancılar içinde tek başınalığım fır fırfır dönüyor-dönsün
göğün grisini çalan bulutların harakirisi şimşek ulakları
birazdan yağmur olarak inecek vadilere
sulu sepken gözlerimden

-mü te ma di yen

acılarıma yalnızlığıma ortak olacak
henüz ismi konmamış ağaçlar büyütüyorum zihnimde
semaya açılacak kollarını yeşilliğini ve ruhlarının yakışıklılığını
sevecen niyetlerle bereketlendiriyorum

yeşili sev doğayı sev sloganı -ta ezelden mıhlı gözlerime

depresif hallerimin umulgan bahçeleri hep çok renkli
körpe çiçeklerin bal kokusuna meftun
arıların kıvraklığı gibi
savruk hallerim

inadına ağlıyorum
inadına gülümsüyorum her şeye
insan zamanla alışırmış yenilgilerin sırt ağrısına
ve kaburga çatlağına
çok durgun ayrıca çok yorgun olsa da
inadına inadına arkasına atarmış hüzünlü gölleri

gecikmiş bir aşkın ağlarını kalbime örmeye çalışan
çalışkan örümcekler fena halde çarpıldınız
kalbim suyu çekilmiş tüm kapıları kilitli
kör bir kuyu

uyudu yıllarca nemli küflü zamanların paslı kafeslerinde
artık o gelişkin olgun bir umut avcısı
hayatın çıplak ayaklarına telkâriden
gümüş hal hal halhallar üreten
üretken bir travma ustası

.....................

2504202509:46