Transit Melankoli Şiiri - Seyfi Karaca

Yerinde durmayan dünyaya
Sonsuz göclerin sinirsiz haritasiz degisimlerin
Kabaca tezgaha konuldugu hicligi ceryanlara carparak modelleyip stoklayan
Donmus duraganlasmis kabulüyle kayitsiz itirazsiz izleyip takip eden
Ve sucluluk duygusunu dogar dogmaz
Terkettigi hayatin bütün heryerine ve herseyine ögretip ezber ederekten
Provasi hergün calisilmis acilis ve kapanislarin önünde arkasinda
Elindeki avcundaki hayatinin
Kirli pasli zor mesaisini acil cikislari dahi tikanmis miras mecrasindan
Müsait münasip mensup
Hersey kendine gec kaliyor artik
Gec gelip gidiyor bütün tirenler ucaklar yollar yolculuklar
Insanini koydugu karanliklarda
Ve kizil kiyametler hirsinda yarisinda kavgasina kapismalarinda
Cellat bir seyi coktan özetleyip özümseyerek
Denizlerdeki baliklari son tanesine kadar süngerleyip hortumlamakla kalmayip
Ve dagdaki kurdu kusu kelebegi kozayi
Bagdaki asmayi bahcedeki salkimi toprak tarladaki ekin sacini
Ve deredeki irmagi bayirdaki kekigi ormani
Sinirsiz hukuksuz sömürü sülüklügün keyfine kiyak edilerek
Güce tapan gösterise imrenen
Azgin sapkin doyumsuzluklarini besleyip duyurma ugruna kir götüren
Gürültü haykiran
Cöp ve köpük kusan
Zikkim zehir kusuyor ve yolladigi mektup öldükten sonra gelenler gibi
Havadis, alameti kiyamet lehcesinden esameler okuyor
Alt üst sevgisiz saygisiz cöl corak
Ettigi isten tuttugu yoldan güttügü tamahtan gittigi kayboldugu zifir zindandan
Oturanlar gidenlerle bir,
Yasayanlari kendi aralarinda ölüm kadar soguk
Sonsuz degisimlere tabut kadar soguk iptal kacak carpik ve uzak
Insanlig yerle bir olmus dünya hayatina ya hic gelmiyor
Veya gelir gelmez buhar olup kayboluyor
Eski simsicak sarip kucaklayan gülüslerini
Insandan öte
Dünyadan haric esen yagan baharlar kislar ve yazlar

Ocak / 22