Tramvay Şiiri - Ferat Atalay

Bu sabah tramvayda saat alti iş yolunda.oturdum camın kenarında dışarıda kar düşer pamuk tanesi gibi ağaçlara.Tıka basa dolu tramvay ,binde birinde çıtçıkmaz .Birden fark ettim karşımda oturan kız dudakları kiraz . Saçları kırmızı ve kıvırcık masmavi gözlerinde ihtiras .Bana bakıyor durmadan bana O güzel gözlerini kırpmadan .Kalbimde bir kıpırtı çaldı hüzünlü notalarla Keman.Aşık oluyorum galiba aşık uyanın ey tramvaydaki insan .ilk defa oluyor bana böyle güzel şey onca geçsede ömrümden zaman .Birden bire bir hüzün çöktü tramvay kızın yüzüne.Kalınca bir kitap duruyordu elinde son yapraklarındaki parmakları ile okuyordu hece hece.Tramvay kızı kör ve zarif bana gündüz ona gece .Gam duymam sana beni görmeden öyle güzel bakarsın bana .Aynı durakta adresimiz ,inerken elinde tuttum farklı olsada kaderimiz.Elerimdeden okudu yüreğimin ruh halini ,parmakları ile sıkıca geçirdi parmaklarımın arasına ve içimden nice kasırgalar coştu.Ben gördüğüme O ise görmediği birine bağlanıyordu.Dışarda uzun uzun yağan karın altında durduk,Anlatıklarımı görmeyen güzel gözler.Birimiz lal birimiz kör işte geldik son durak.