Trajikomik Aşk Şiiri - Murat Güler

Trajikomik Aşk

Nasılsa unutulmuştur anılarımız satır aralarından geçerken sessizik
Ve puslu gece adına çalışan sarı bir yaprak konarken avuçlarımıza
Seviştiğimiz o merdiven altları da
Paslanmıştır yalnızlıktan nasılsa
Kaç baskıda söyledim bunu sana bilmem
Kaç duvara afiş yaptım
Ve kaç kez köprülerden atladım
“Bir ayrılık böyle bitebilir diyerek”
Ve tecavüze uğramış bir uğur böceğinin aramıza girmesine izin vererek
Rüyalarımızdan kovulup hainliğe başlayan iki periydik artık
Hangi sevdaların omzuna konacağımıza karar veriyorduk
Şu iki kişi nasıl dedik
Saçları rüzgarda şizofren bir edayla sallanıyor
Nasılsa yalnızlar dedik
Herkes lanetlendi böylece
Cennetten hatta cehennemden de kovulan iki periydik
Bu sevdayı yakıştırmasını bilemedik kendimize
Gidişimiz de trajikomik bir buluşmaydı aslında
Ve “Sen bu yazıyı okurken…” cümleleriyle başlayan gülünç mektuplar
Ayak uyduramıyordu aşkın yüksek tansiyonuna
O merdiven altı sevişmelerimiz
Islık ile haberleşen sevgililer de dahil
İdam edilmiştik yeşil bir iplikle..
Ama ölmemişti hiç kimse

Kenarı yırtık bir uçurtma üzerinde
Küstah bir rüzgarın kılavuzluğu eşliğinde
Sarımsı yaprak saçarak ülkemize
(o aşkımızı gömdüğümüz ülkemize)
Ağlamadan
Ve nedense gülemeden de gidiyorduk başka bir yere

Kalbimizi kalın bir halatla bağlamışlardı külsüz yeryüzüne
Bulutlar inince o deniz gözlerimize
Yağmurlar yağdırıyorduk gözlerimizle

Sonrası muammaydı
Saf ve aşık bir yüzün;
Saniyeler içerisinde tüm vücudu kaplayan bir yalnızlıkla
Başa baş mücadelesi sahneleniyordu
Ve sırf ibret olsun diye Mecnuna, Romeo’ya
Aşkımızı da asıyorlardı Rapünzelin saçlarıyla…

Murat Güler