Trajik Ölüm Şiiri - Salim Diyap

En acı ölüm, hayata başlamadan insanı bulandır.
Ve bu ölümün en trajik şekli, bizi çocuklukta değil, yaşlılıkta bulandır.
İçindeki o çocuğu susturan, onu yalnızlığa terk eden bir ölümdür bu.
Ne mezar taşı olur, ne yas tutanı...
İçeride, derinlerde sessizce yaşanır.

Yaş alınmıştır ama hayat alınmamıştır.
Yıllar geçmiştir, ama içine hiç uğramamıştır.
Ve bir sabah, aynada gözlerine bakarken fark edersin ki:
İçindeki çocuk çoktan gitmiş.
Neşesi sönmüş, tutkusu bitmiş, merakı susmuştur.

İşte o an, gerçek ölüm teslim almıştır seni
Ve toprak değil, zaman gömmüştür seni.