Tragedya Çocuğu

Gökyüzünü ciğerlerinden evvel mor kanıyla soluyan
Ve karanlık lokmasını delirircesine yutan
Ardından piç diye bağırılan kimsesiz
Anası babası belirli kendi belirsiz
Tragedya çocuğu

Tepende yokluk bulutu
Dilindeki rüya kelebeği sözlerini unutmuş
İçinde bir yerlerde bir defineci var
Kazma kürek kuşanmış hazineyi arıyor
Ejderhayla savaşmakta
Geceleri takım elbise giymiş,
Emekli öğretmen yerlerin sızlıyor
Sana inanmamakta
Üstelik suçlarına hafifletici sebepler bulmak da zor
Şimdi ne desem ne yapsam da;

Köhnelerde karanlığı arasan uçuşsa kelebeklerin
Dört duvarda yalnız ağlasam,
Bu benim düşündüklerim.