Trafik Kazası Şiiri - İsmet Can

Şehir ışıldıyordu, gecenin karanlığında
Hayallerimiz vardı ya, bize benziyordu tıpkı
İçimiz kararsa da kendi boşluğumuzda
Yıldızlar boynumuza dolanmış birer atkı

Dönüyordu başımız bir pervane
Yıldızlar kayıyormuş bazen, bize ne
Mekan işte bu, bar ve meyhane
Hayat kıyak, kafa kıyak, her şey bahane

Bindik sonunda arabaya erkekli, kızlı
Müzik hala beynimizde çalıyor sazlı, cazlı
Dokunduk gaz pedalına biraz daha hızlı
Gürültünün adı lastik cayırtısı ve kan kırmızı

Üşüştü onca kalabalık başımıza
Üzüldü herkes genç yaşımıza
Bizlerse hurdanın içinde, can haliyle
Yüzümüzde korku, ecel çıktı karşımıza

Flaşlar patladı, karanlığı aydınlatarak sürekli
Yorgun muhabirler için, bunlar zaten gerekli
Bu hayatta bilinmez, kim ne kadar yürekli
Fakat biz, genç yaşta olduk emekli

Duymuyoruz belki şimdi, polis yada ambulans sirenini
Fark etmedik yazık ki, kaçırdık yaşam trenini
Boşalttık, bilmeden ruhumuzun kaygan frenini
Giymek de varmış, genç yaşta ölüm kefenini

Annemiz ağlayacak büyük ihtimalle arkamızdan, biliyoruz
El bile sallayamadan yaşama, sonsuzluğa gidiyoruz
Ecel çizdi sırça çizgisini, kadere bir bak
Bizler mi sevaplara uzak kaldık
Yoksa günahları mı çok seviyoruz

Ömrümüzü bitirdi, elim bir trafik kazası
Başlayacak kabirde, erkenden ölümün ilk galası

06 04 2008