Pelüş, evin kedisi Elyaf’ın da annesi,
Tozzaklı’ysa sütanne, Kıl Kuyruk’un teyzesi…
Sığıntı, attığında doğurduğu yavruyu,
Tozzaklı, yok demedi kabullendi doğruyu…
Rab hepimizin Rab’bi nimetleri verendir,
Kedim Tozzaklı, neden Pelüşle geçimsizdir…
Derim, siz kedisiniz nedir bu hainliğiniz?
Ne bölüşülmüyor da bizi çok üzersiniz…
Mama, dersen sürekli ciğerler de gelmekte,
Her kavga çıkışında derdimiz dinmemekte…
(2012)
Kayıt Tarihi : 26.4.2017 16:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!