Tozlu Raflar Şiiri - Birgül Yaşa

Ne kadar güvenebilirsin seni sevenlere
İnsan güvenemez iken bile kendi nefsine
Nasıl mutlu olunur ki? sahte gülücüklerle
O içli gülüşlerde şimdi tozlu raflarda

Tıkamışız kulaklarımızı vicdanımıza
Nasihatleri öğütleri kimse duymamakta
Doğru sözlere hasret kulaklar paslanmakta
Kötüyü iyi duyan kulaklarda şimdi tozlu raflarda

Gıybet sakız olmuş her ağızda
Kelimeler süsleniyor hep yalanlarla
Diller durmadan dönüyor boş laflarla
Sukut bilen dudaklarda şimdi tozlu raflarda

Kan damlıyor gözlerden hiç gören yok
Mutluluk rolünde insanlık,acısı çok
Hedef tahtası kalpler,her yerinde bir ok
Huzur dolu yüreklerde şimdi tozlu raflarda

Sevgi,fedakarlık,ahde vefa
Ne hoş kelimeler bunlardadır sefa
Dostu için ölen dostları okurduk kitaplarda
Okunacak kitaplarda şimdi tozlu raflarda

Bir derdin olsa gecenin bir yarısında
Söyle yüz kişilik rehberinin arasında
Kaç kişiyi çağırabilirsin tereddütsüz yardımına
Dostluğu bilen dostlarda şimdi tozlu raflarda