...Tozlu Raflar... Şiiri - Serkan Kayan

bıraktım ruhumu kırık tozlu raflara...
seni unutmak, yok etmek değildi bıraktığım ardıma....
bitmeyen gecelerde, dinmeyen yaşlarla...
yakan değildi bu yüreği özlemi ile hasreti....
yaradan şükre buruşturup vermişti gönül çiçeğini...
ve yok etmişti kalmamıştı bir damla yaşı ve isyanı...
belki senli sensizlikti bende ki sonsuzluk...
belki öğrenmeyi gerekti bu acısı hasreti ve özlemi...
ama yitmez tek parça hareketle bu yılgınlık....
geceler bir olsa çökertemez gündüzü...
ve sonsuzdu artık o gönül hikayesinin tozlu raflarında...
yaşamak yaşatmayı gerektirdi bu dünya'da...
varsın olsun bu yürek yaşasın sevgiyle...
ve sahibini izlesin tozlu raflar ve kırık çerçevesiyle...
yitmez bitmez bu sevgiyle bu hikaye...
belki bir gün bir el uzanır raflara...
alır ve kaldırır onu havalara...
siler üzerindeki tozu basar yarasına...
ve yaşar tadıyla bu dünyayı...
sonu ölüm olan sonsuzluğu...
kurşun yarası hasretiyle...