Tozlanmış mutluluğun kitabı

‘...ya ne biliyim
sanki ben seni seviyomuşumda
kavuşamıyomuşuz gibi davranıyosun
konuşmaların öyle...
konuşmalarında sanki çıkıyomuşuz gibi davranıyosun
vede bu beni rahatsız ediyo sıkılıyorum
kendi hayallerin var ama...
bunlar beni ilgilendirmiyo
hayallerini gerçekte yaşamaya çalışıyosun ama
bu beni sıkıyo’

Dün geceki son mesajı buydu
Olduğu gibi ap açık yazdım
Anladım oda zamana uydu
Sevgisine bir kabristan kazdım

Sabahadek kaç defa okudum
Nefretten başka his bulamadım
...oturup bu şiiri dokudum
Başka türlü bende olamadım

Dişlerimi sıkarak başlıyorum
Öfkem kalemime hakim oldu
Daha ilk mısrada taşlıyorum
Nasıl durayım helakım oldu

Keşke diyorum hiç sevmeseydim
Toz pembe kalsaydı hayallerim
Kara kaşa meyil vermeseydim
Kırılmasaydı hiç ümitlerim

Pişmanlık pişmanlık ve pişmanlık
Karşılık beklemenin hesabı...
Sevgi yok sevda yok her şey anlık
Tozlanmış mutluluğun kitabı...

Bu şiiri kim okur bilemem
...ama kim olursa ders alsın
Ben kurudum hayata dönemem
Bari yeni goncalar gül olsun

.
.
.
Hayallerimi dalgaya aldı...
Herşeyimi verdiğim küçüğüm
Bunu sıradan bir olay sandı
Ölümüne sevdiğim böcüğüm