Tozlanan Kitap Şiiri - Muhammed Salih Gedik

İçimde bir yer, bilmiyorum neresi.
Dolmayan boşluk, devasa cüssesi
Sancılarımın arası arz-sema kadar
azap acılarım derin, mezar kadar dar.

Yitirmiş ehemmiyetini dostluklar
Gönül sarayında kral olmuş çıkar
Kuyum kazar kardeşim arkadaşım
Bilemedim dostum kim, kim düşmanım.

Ayaklarımda nasır gezdiğim yollar
Boğazımda yumruk yutkunduğum sular
Okuyarak geçirdiğim çok zamanlar
Aklı selimimi aradığım anlar

Kütüphanemde ezber binlerce kitap
Okumaktan düştüm en sonunda bitap
Ne ben bulabildim dertlerime bir em
Ne onlar olabildi yarama merhem

Düşündüm: yol başına dönersem tekrar
Yitirdiğimi bulurum, içim rahatlar
Yanlışa götüren yalnız ilk adımlar
Başlangıç ile belli olur doğrular

Nerde yaptığımı aradığım hata
Dönüp gelince gördüm yolun başına
Roman, hikaye, şiir dizili rafta
Okunmayan biri kalakalmış tozda.

Elime almış silerken bakan annem:
-abdest al önce dedi, el vurma hemen.
-Görmedim seni bu kitabı okurken
Bu şekilde tepki vermen anne neden?

Okudukça açıldı göremeyen gözüm
Dindi acılarım rahatladı gönlüm
Abdestli abdestsiz her an okuduğum
Başucumda artık KUR’AN, klavuzum.

MUHAMMED SALİH GEDİK