Tozdan Kelebekler Şiiri - Onur Karabulut

Kırılmaya ramak kalmış umutlar gibi
Temelsiz sevdaların nesnesi olmuş gönül
Tarife muhtaç adresler barındırmaz mutluluğu
Uzadıkça kahreden geceler getirmez esenliği

Şimdi rüzgarlarda süzgün bir mendile muhtaç
Gözlerimden aralıksız yağdırdığım yağmurlar
Saklanamadan sobelenmişim sevda oyunlarında
Ayrılık en müstesna hediyesidir gülen yüzlerin

Yürüdükçe uzayan yollarda yormuşum kendimi
Gökyüzünü kaybetmiş bulutların selinde yıkmışım bendimi
Tarifsiz bir gururla takmışım boynuma hediye gibi
Ömrüm senindir diyen tozdan kelebeklerin kemendini

Kandillerin titrek ışığında sökmüşüm
Aşkın görünmez her hecesini
Fırtınalarda savrulan çaresiz bir yaprak misali
Fasılasız yaşamışım hasretin en karanlık gecesini

Derdine ram olduğum dilberlerin şimdi okunmaz esamesi
Duyguların med-cezirinde hop oturmuş hop kalkmış gönül
Ansızın üfleyivermiş, zaman denen ustalığı acımasız marangoz
Eski sevdaların tozdan dumandan talaşını