Tozdan başka ne kaldı geriye

Yıldız tozum,
Pişmanlık neye yarar, değerini bilmedikten sonra sevginin.
Zaman yardım edemez bize, yalvarsan bile,
Sessizlikten başka ne kaldı ki geriye?

Beni sevmiyorsun, buna eminim.
Kalbim artık kalbinden daha yorgun.

Ben artık seni affedemem, sen öncesinde kendini affetmeden.
Belki bu son değildi, ama son olmalıydı belki.
Baharı olamaz tek taraflı sevginin,
Anılar ise ölü doğar ancak sevgisiz.

Sesim artık senin adını anamaz,
Gözlerin bana bakınca gülmüyorsa,
Rüyalar kaldı ancak bize,
Her gün yeniden ve yeniden hatırlatıyor ne kadar sevmediğini bana.

Şüphem yok artık buna,
İçinde birazcık dahi sevgi olmadığına.

Ben yeminimi asla unutmadım,
Ama şövalyeler de ölürmüş,
Haykırdım sana sevgimi,
Anlamı yok, sen duymayınca.

En yakınımdın sen benim,
Kayboldun kendi sokaklarında,
En derin arzularımın kadını,
Kalamadın yol arkadaşlığımda.

Hayır, seni sevmiyorum artık,
Sevmeyen bir kalbi sevemem çünkü.
Sarılmak yetmezmiş yıldızlara,
Ve yıldızlar gülümsemiyor artık sana.

Sen bizi unuttun,
Güvenmeyi unuttun,
Sevmeyi unuttun,
Hayallerimizi unuttun.

İnan, sevmiyorum artık seni,
Kahrolsun sevgisizliğin ve sevemeyişin.

Sanırım ne bana ne sana kaldı yıldızlar,
Hepsi toza dönüştü şimdi.
Ve karanlıktayım yine şimdi,
Tozlar bile buz gibi şimdi.

Kalbime dokunsan ne fayda artık,
Ruhun toza dönmüş senin,
Sıcaklığın kalmamış artık senin,
Tozdan başka bir şey kalmamış geriye.