Eski bir kütüphane odası şu köhne gönlüm,
Her tarafı tozlanmış kırık raflarda.
Okunmamış kitaplar yıkık dökük,
Milyonlarca mısralar okunmadan ölmüş.
Dokunduğum kitaplarda tozdan parmak izlerim,
Gönlümün nemini kurutuyor.
Eskilerin arasında bir de eski gramofon,
Bak yine çalıyor derinden, sessiz ve usulca.
İşte yine anlatır, aaaah o eski plaklardan şarkılar.
Hem bak şairin mürekkebi kalmış, çekmecede.
Ya o kanattan kalem, sarı kâğıtlar,
Şairden miras demini almış duygular,
Kimi bekler yazılacak öksüz yazılar.
Şair mürekkebi açık bırakmış.
Nemini, geçen yıllar almış.
Şimdi bu kurak odada anılar,
Gönlümün nemini almış.
2001. Dilek EJDER
(Not: eski soyadı FIRAT'TI)
Dilek FıratKayıt Tarihi : 3.1.2009 23:41:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Dilek Fırat](https://www.antoloji.com/i/siir/2009/01/03/toz-tutmus-anilarim.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!