Toz Tanesi Şiiri - Sümeyye Kayan

Yaşamaya bin yol arar
bir toz tanesi içinde bin toz tanesi
İşkencesinde kalır benliğin
Aynı anda bir çok şey olamayan bin toz tanesi
hiçbir şey olamanın hüznüne
Her işi kusursuz yapma dürtüsüne
Yarım bırakma hastalığına
Erişemediklerine imrenip
Sahip olduklarının nankörü olan
Dünün duasının kabulunün, yarın olduğunu farketmeyen,
Düşünmeden kurulu bir makina gibi yaşıyan,
Hatalar dolu hayatta kendine tek hata payı bırakmayan

Terzi dikerken kumaşı bırakır hata payını
Kendine bırakmaz tek bir liman
Ufak dünyasında doğar, ölür
Döngüsünde yaşam yoktur
Yaşamın incelliklerini bilmeyene ,
Yaşadı denir mi?
bir kez başını kaldırıpta göğe bakmayan bir çiçek koklamadan ölen
Bilmediği yollarda sürüklenip giderken kendi olma çabasında en çok kendini yitirir
Bilemezsin,bulamazsın ,nerede,nasıl
Zihninde akıp kağıda şekil verebilmeyi
Kelimeleri dans ettirirken düşünmeden
Bir alışkanlık ruhuyla parmaklarının çizdiği harflere dalanı
Yenmek istersen yenemediğin şey olmaz diye sayıklar içimdeki çığlık
Rüya göremeyecek kadar gerçeklik vurmuş suratına
Bir rüzgar okşarken yanağını
elinden alınıvermiş ömründen beş bahar
Anlamını bilmediği duyguları yenmeyi öğrenmiş
Okuma bilmeyen çocuk okuyuvermiş şiirleri sen yüzünde
Yarasının kanını kartuşuna dolduranı yener mi yer yüzü
Hapsedip ruhu küçük bir bedene
İzin verip zihninin döküntüsüne
Kusarken acısını deftere
Ne bilir hayatın yedi iklimini
Ne bir uyak, bir kafiye
Zihni çöplük olan anlar dediğimi
Ne bir estetik kaygı ne güzellik çabası
Gönlünde yük olmayan anlamaz yazdığımı
Gönül yarası delik deşik eder mideyi
Duyguları tamir eden uyuşturucu yaralar mideyi
Yaşama bin yol ararken bir toz tanesi