Toz Şiiri - Zeynep Beşen

Senin o sesin de
süt demler çay içerim.
O ellerinde ekmek açar
Dua ederim..

Senin o yüzünde
Bin yıllık hasretleri bir toz misali
Savurur dağıtirim..

Burnum da buram buram nasıl tütmüşsün
Bunu seni görünce daha iyi anladım .
Sana sarılarak yıkadım tüm geceyi .
Gündüzler revan oluyor uzağında..

Biraz nefes alıyorum işte ,severkene seni..
Memnunum hayatım dan
Bunu gözlerine bakarken daha iyi anlıyorum .

Senin o gülüşün de bir hayatı
Başa alır biterim .
Nefesinde uyur uyanır
Şükrederim.

Nasıl benimsemişim seni
Bunu bu gün sana bakarken
Daha iyi anladım
Sanki çok evvelden tanışmışlar gibi
Ruhumu sarıyor bu içtenligin

Çocuk değiliz ya
Ruhlarımizi yormasak diyorum.
Konuşmakta olmaktir bir bakıma.
Gel demiyorum
Bu davet sana ..

Ruhumun ruhuna bu akışı
Ne bileyim
Seviyorum bu tanışıklığı.
Sakince uzanıyor ömrüm uzanıyor yanina
Bak bulutlar 'ne güzel..
Ve yer ala bildiğine toprak kokuyor.
Ağaç gövdelerinde ki yaş izleri
Rüzgârın çimleri yaka haline alması.
Ellerin ne güzel ellerimin arasinda
Ne guzel ekmek açar bir fukaraya
Dua olur bir selam arasın da.
Ellerim'ne güzel yüzlerin de
Keşf-i bayram olur her bir satırında.

Sevinmek illaki kazanılır bir şey de mi olur .
Ellerim yüzlerin sayesinde sevinir oldu ..

Bakma öyle güzel
Ya da bak işte,
Aldırma bana
Ruhumun ruhuna akışına meydan veren aşka
Bin teşekkürü açarim avuçlarima ..

Gözlerin neyi animsatiyor
Anlıyormusun şimdi.