Toz Şiiri - Habibe Merih Atalay

tozun toprağın içinde
etkilendiğimiz
eklendiğimiz

açıkça bir gökyüzü
açıkça güneşli bir gün
açık apaçık kalbimiz

kalpten gelenlere
gelsinler...

yaşatması gerekli bir 'renk' var elinde
hepsi olabilen bir seçki
ayrım gözetmeden bir ötekine geçilebilir
paletin üzerinde kendi halinde yürür el
bir siyaha dokunur rahatlıkla bir beyaza
bir maviye dön... derken
yukarısı bağış iskelesi
bir yığın ara ton[lar] arasından uçuşur
şuurlu şuursuz önsezili gölgesinden
kahverengi bir bluz çağrışımsal ifadesiyle
robunun içinde-
-içinde kobinezonlu göğüs ucu sürtünmesi
azıcık dokunur
duvar dinginliğinde sırt. Tıpkı.

eklendiğimiz-
eklentiyle beraber
hangi duyguyu arttırır
götürüp tepe noktasından
açtırır gözlerini

ver bana dilini-
dilini bana ver
elim kolum sana bağlı

ne diriltir varlığından başka beni
kendinin bilincindeyken

ya ne diriltir onu da ondan başka
ne sever toz?