Toynak aşırı Şiiri - Akın Akça

Görünmeyen
karanlık bir hücrenin
kapan kozu olmak;
sanki direncinin senin olduğu
ve olmayacak şeyleri de savuşturduğun için,
her şeyin üstesinden gelmenin beklenmesi gibi...

Ne kadar fazla tutanak varsa
o kadar da boş beyin çoğalıyor.

Evrende bir yerde
pörtler de parlak, kızıl, netameli köstebek gözkapakları
hala tepki veren, dinç vücutta;
alından geçen kanal da
sessiz kalamaz buna, genişler, kızarır:
utancından mıdır?

Tükrük laması gibi hasmına! ....
2 çarpı 3*’li Köftehor!

Karanlıkta bekleyen baykuştan folklör çatıda
akrep kadar duvarda yapışık, tan gibi kızarmışken;
içi, dışı döner eşeylinin, eşeysizin,
bekleyenin ve ya da beklerken ten semirenin.
Çıkamazken alerjik bir köstebek ebedi biçilmiş duraktan;
birden bire bir yıldırım çakması beklenir her zaman,
toprağın üstüne sıçratıcı müjde...

Kim doktor görmek ister ki sağlıklıysa
ve kim dönüşsüzlük diler ki
kırmızı gül özü üreten sarmaşıklı bir balkon saksısında.
İkisini birbirine tokuşturdum
iyinin iyisi için.

Saniyesinde genişleyen ışıklar
galaksiler aştı gitti evren oldu;
gökadalar öncesinde, o muydu
yoksa ondan başka şeyler miydi:
bunun da değeri kalmadı.
Ve çok sağlam da hızlanan bir yoldu bu:
Kapıda bir bekçi gördü;
sordu, dedi ki: 'Burası, burası,
fazlasından yok bu işin tutkusu! '

Sonra yol yarıldı,
içinden çıkan bir ışık-bedensi
yön mefhumunun anlamını yitirdiği yerde koşuşturdu.
Bir süre sonra hızla uzaklaştı.
Bütün karanlık ve ışığı da
kendi içine alarak emildi:
Geriye bir tek hayaller kaldı.

Sormak lazım;
bu içinde yaşadığımız evren
böyle mi oluştu, ya da böyle mi oluşmakta?
Bir hayal gibi şu etraf;
gene de mucize değil, çünkü bunun ötesinde.
Yıldızlar doğuyor, ölüyor;
bu evren ne yapıyor, bilinmiyor.

Yasemin Mori - Aslında Bir Konu Varyü kleyen nemelazim