Toykan Nar Şiirleri - Şair Toykan Nar

Ey gönlümün yegâne seyranı,
Varlığınla çölde gülistan açar,
Bakışınla küskün zaman barışır,
Adın anıldıkça dertler susar.

Sensiz her an mevsimsiz bir kıştı,

Açarsan ellerimi avuçlarıma sığar mı kalbin?
İçinde dünyalar kadar sevgi taşırken.
Dilimin ucundan çıkabilir mi adın?
İçimden geçirdiğimde dahi içimi titretirken.

Bir nefese sığar mı huzur dolu kokun?

Ben ağlamam usta
Senin ağırlığına güvenip te dayanmam
Bana dokunma be usta
Bunca arş-ı yıkmış gelmiş gönlüm
Yok saya saya zaten olmayanları
Avucumun nasrında şehadet olmuş

Bir derin nefes alır gibi uyandım mı uykuda mıyım bilemeden.
Uykudaysam eğer ne güzel bir rüyadır ki o;
Yağmur yağar üstüme ıslanmadan sırılsıklam eder.
Güneş çıkar ıslanmayan bedenimi kurutmaya, kalbimin közü güneşi bile yakar kül eder.
Uykudaysam eğer sanki farkındayım her olanın bitenin.
Düşler sokağının lambaları her daim açık gecenin köründe bile her yer aydınlık.

Fırtına, sel, taşkın, ben, sen ve aşkım.
Cennetin en güzel yerinden en büyük yeri.
Yağmur, kış, kıyamet, ben, sen ve ikimiz.
Cehennemin en karanlık yerinden en korkunç sesli.

Fırtına kopar kalbimde aşk alır süpürür bütün şehri içimden.

Yağmur değil bu,
gökyüzünün diliyle yazılmış bir ilahî ferman;
her damla, kutsal bir harf,
dudaklarıma düşen sevinçle yazılmış mukaddes kelam.

İlk kez seni işittim,