Tövbe Şiiri - Fatma Koyuncu

penceremin önünde oturmuşum
dışarda deli bir kalabalık
kimsenin kimseden haberi yok
ama insanların telaşı çok
kafalarında binbir soru
ceblerinde belkide para yok
herkezin derdi birbirinden farklı
ama insanlık bitiyor bu herkezde aynı
şükür kapılarımız sanki kapanmış
günahlarımız paçalarimizdan aşmiş
ne utanma kalmış nede saygı
rabbim dünya ne hale gelmiş
şaştım kaldi m.
dışarısı böyle sonra döndüm kendime
ne çok yalan ici n ne vakitler harcamışım
olmayacak dostluklara inanmış kalmışım
vakit denen önemli konuyu
olur olmadık şeylere harcamışım
dünya fani bunu asla anlamamışım
affet rabbim beni ben nefsime inanmışım.
şimdi uzakdan geliyor bir deniz dalgası
benide içine alıp tertemiz yapar mi
o huzur bulduğum tek yer olan
dua kapılarına beni atar mi
sen rabbim duy sesimi
benide uyandır tüm alemi de
kazandırma şeytan denen illeti
sen dua ile uyandır iman ile yaşat bizi
en guz el duygu kapına kabul edilmek
bu maneviyatı bizede nasip et