Tövbe Şiiri - Şükran Çamoğlu

Söylenecek ne kaldı ki ömür bitti bitiyor
Duyan da yok feryadımı gözyaşım hiç dinmiyor
İçimde ne sırlar gizli bunu kimse bilmiyor
Mevsim artık son bahar şakaklarım titriyor

Omzuma bir yaslanıp saçımı okşamadın
İtiraf ediyorum ben sana doyamadım
Hep suskundu bülbüller sesini duyamadım
Kül olup bitti aşkım hala unutamadım

Kalbimde bir sızıydın gece gündüz ağrıyan
Ben oldum hep eli boş peşin sıra ağlayan
Elim kolum tutmuyor bak hiç kalmadı derman
Gel aşkıma sahip çık affederim o zaman

Dönmeni bekliyorum inan her gün dört gözle
Dile getiremedim ne şiirle ne sözle
Savururken rüzgarlar bakmam asla kem gözle
Bir daha sevilmek mi tövbeler olsun tövbe