Bazen yazar her aynı konu içeriklerine dönüşle, o konuya bir paragraf ta olsa; bir cümle de olsa yeni ekler yapar. Yani tekrarilik hem bir pekiştirmedir. Hem de o konu içeriğinde olacak yeni bir ek yapan özelliki inşadırlar. Yani yazarın yeni bir tanım, yeni bir bağıntı söylemek zorunda oluşudur. Sözgelimi; totemizm içindeki alanları belirtmek, söylemek zorunda oluşu gibidir.
Doğada, her yerde benzer olan şeyler; temelde görece durumlar içinde de bir özel durum düzenlenişti yansıma oluşun süren ortak dinamiğidirler. Süren dinamik, elbette modam od oluşla temeldeki olan şeylerin bire bir kopya yansıması olmayacaktı. Örneğin; sosyo toplumsa yapı içindeki alan kavramıyla; elektronikteki alan kavramları; anlamca benzer alansa da benzerlik bir ÇEKİM olmaktan gayri, bire bir birbiriyle, aynı değildirler.
Artık sosyo-toplumsa alan içinde insanın duyguya batışı oluşla hoşlanılan bir noktası; alanın yön akış hız, zamanını yavaşlatır. Bu hissi yer akışın yığılma yaptığı noktalardır. Alan içinin, bir baştan bir başa kat eden uzamı; bu yığılmaların oluşmasıyla engeller; alan yolunun hayli uzamasını, gecikmesini; alan yolunun direnç ve fren noktalarını oluşturacaktırlar.
Alan içindeki bu öznellik; yükün özelliğini belirtemeyecektir. Ama yükün bu yasa özelliklerini istediği zamanda, istediği doğrultuda kullanabilecektir. Bu amaçlı kullanımla sosyo- toplumsa alanın içindeki istemli yığılmalar; düzenli enerji kullanışla, istikrarlılığın alanlarını oluşturacaktırlar.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta