Ceylanlar kendilerine sıkılan mermilerin boş kovanlarını taşır ceblerinde,
Sadakatsız bir it gibi pusuda bekler avcılar.
Çelimsiz, çarpık çocuk bacaklarınla, kaç dedim sana oğlum!
Bu kaçıncı? dedim.
Yırtılmış, bir sonbaharın içinden duşerken boşluğa, kaç kurtar kendıni.
Belki; bu defa tutar ''totemin''
Yontma taş devrinden kalma bir kalbi neden hala taşırsın ceblerinde?
Tekerlek Çağına geçsede; o dönmeyecek gittiği son seferinden.
Kayıt Tarihi : 20.2.2015 20:12:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!